Wspomnienie o profesorze Sylwestrze Wójciku
               

     W dniu 29 maja 2005 r. w wieku siedemdziesięciu pięciu lat zmarł prof. zw. prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, dr hab. Sylwester Wójcik. Wybitny cywilista i współtwórca środowiska naukowego prawników Wyższej Szkoły Administracji i Zarządzania w Przemyślu i jej filii w Rzeszowie. Niezwykłość jego sylwetki najlepiej chyba przedstawił Mariusz Załucki z Uniwersytetu Rzeszowskiego, pisząc o odejściu Wójcika: „Odszedł mój Mistrz i Nauczyciel, Wielki Uczony...” . Społeczność akademicka, a także mieszkańcy Babicy, gdzie profesor się urodził i corocznie w okresie wakacji przyjeżdżał do rodziny, przyjęła informację o jego śmierci z niezwykłym smutkiem.

     Profesor Sylwester Wójcik urodził się 14 marca 1931 r. w Babicy, w rodzinie Ignacego i Ludwiki z domu Mac, która od wielu lat związana była z rolnictwem. Ojciec był związany z ruchem ludowym, a w te rodzinie zawsze panował kult solidnej pracy, poszanowania drugiego człowieka, a także samodzielność myślenia. Jego rodzeństwo to bracia: Jan ur. w 1924 r. związany z Krakowem, Władysław ur. w 1927 r. rolnik osiadły na ojcowiźnie w Babicy, oraz Zdzisław ur. w 1938 r. zamieszkały również w Babicy.

     Szkołę podstawową ukończył w rodzinnej Babicy, a następnie I Państwowe Gimnazjum i Liceum im. ks. Stanisława Konarskiego w Rzeszowie, zakończone maturą w 1950 r. Podejmuje studia na Wydziale Prawnym (prawo cywilne) Uniwersytetu Jagiellońskiego, zdobywając dyplom ich ukończenia w 1954 r.

     Podejmuje zatrudnienie i w pełni poświęca się działalności naukowej, o czym miałem okazje przekonać się osobiście, podczas wspólnej rozmowy o możliwościach kształcenia się młodzieży. Był bardzo wymagający od studentów, ale jego dewizą było ich nauczenie solidnych podstaw prawnych. A przy tym stwierdzał, że młodzież jak nigdy dotąd, ma stworzone wspaniałe warunki do nauki. W latach 1953-1954 pracuje w Wyższej szkole Rolniczej w Krakowie. Od 1954 r. związuje się z Uniwersytetem Jagiellońskim zdobywając kolejno wyższe tytuły naukowe.  I tak w latach 1954 do 1966 był asystentem i adiunktem w Katedrze Prawa cywilnego I Międzynarodowego Prywatnego. W roku 1959 uzyskał stopień naukowy doktora UJ. W roku 1975 zostaje mu nadany tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego, a w 1980 r. profesora zwyczajnego. W latach 1975-1978 sprawował funkcje prorektora Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 1993-1999 zostaje Dziekanem Wydziału Prawa i Administracji UJ. W roku 1984 pracując na Uniwersytecie Jagiellońskim podjął prace w filii UMCS w Rzeszowie. Objął obowiązki kierownika Zakładu Prawa Cywilnego. Po utworzeniu Uniwersytetu Rzeszowskiego, w skład którego weszła filia UMCS, nadal pozostał kierownikiem Zakładu Prawa Cywilnego, aż do przejścia na emeryturę. Był członkiem Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej do Spraw Kadr Naukowych.

     Pracą zawodową związany był także w latach 1956-1961 z Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie. Ponadto od 1966 r. był zastępcą przewodniczącego Komisji Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk Oddziału w Krakowie. W roku 1983 korzystał ze stypendium DAAD w Niemczech, dokąd wyjechał także w 1989 r. na wyjazd studialny.

     Podczas swojej długoletniej pracy był dla licznej rzeszy studentów ich wspaniałym, niezwykle wymagającym nauczycielem, a dla pracowników autorytetem i przyjacielem. Jego najważniejsze osiągnięcia w pracy naukowej to: ”Pojęcie umowy o dzieło i jej odgraniczenie od umowy o pracę i od zlecenia” (doktorat w 1959 r.), „Windykacyjna ochrona własności w polskim prawie cywilnym” (habilitacja w 1965 r.) a także ponad 150 publikacji naukowych-artykułów, rozpraw, studiów, opracowań monograficznych, podręczników akademickich. Był współautorem t. II i IV dzieła naukowego pt. „System prawa cywilnego”.

     Nigdy nie należał do żadnej partii politycznej. (To powodowało, że nie mógł objąć wyższych stanowisk naukowych). Za jedyną organizację społeczną uważał Związek Nauczycielstwa Polskiego. Był odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski - w 1994 r., oraz wcześniej w 1975 r. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.                                                                                

        Prof. S. Wójcik podczas wykładu        

Ulubioną rozrywką profesora było wędkowanie w rodzinnej Babicy. Bardzo chętnie spotykał się z bliższą i dalszą rodziną, z mieszkańcami, dorosłymi, nauczycielami czy księdzem proboszczem, a nawet dziećmi, wypytując o losy poszczególnych rodzin. Potrafił i chciał pomagać innym. Jak wyznał w 1998 r. jego życiową maksymą było hasło: ”Zawsze bądź sobą i pozwól innym być sobą”. 

 
     Do śmierci mieszkał w krakowskiej dzielnicy Krowodrza, gdzie wraz z córką Elżbietą zajmował mieszkanie spółdzielcze, własnościowe. Żona Marta (z domu Gałuszka urodzona w Strzyżowie) zmarła kilka lat wcześniej. Pogrzeb profesora odbył się w dniu 3 czerwca 2005 r. Doczesne szczątki małżeństwa Wójcików spoczywają na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie, kwatera XCVII, rząd 11, miejsce 4.

Profesor Sylwester Wójcik we własnym mieszkaniu

                                                                                                                                                Źródło:
                                                                                                                                        Zdzisław Domino